مردها را خاک باید کرد
روزگار مردها مرده است
زندگی درشهرآهن ها
مردمی از مردمان برده است
ای پسر ای مرد فرداها
رسم نامردی بیاموزی!
چون که فردا نیست مردان را
لقمه ای نان بهره از روزی
امشب از دیشب سیه تر بود
مرده فطرت، زشت طینت تر
نان فردا کیک خون باشد
آدمانش گرگ سیرت تر
یا تو فردا را مهیا شو
زهد و تقوا را کمر بشکن
راستی در جوی مکر انداز
مردمی از ریشه بربشکن
یا بیا امروز آدم را
گل کن و در زیر پا افکن
سالیانی خوب ورز ش ده
چون که آدم شد به جانش زن
یا بیا همراه رحمان تا
در شبی باران زده نمناک
بگذریم از شهرکفرآلود
شهر جانی مردم بی باک
رخت بربندیم چون حافظ
قایقی سازیم چون سهراب
تا مگر یابیم آدم را
عالمی دیگر مگر در خواب!
شاعر:رحمان زارع
1388/6/28
شیراز
