الگویی بنام پیامبر اکرم(ص)

خداوند متعال در آيه 21 سوره احزاب «لقد كان لكم في رسول‌الله اسوه حسنه لمن كان يرجواالله و اليوم الآخر و ذكر الله كثيراً »، وجود مبارك حضرت پيامبر اعظم(ص) را به عنوان «اسوه حسنه» براي كساني كه قلباً ايمان آورده‌اند، كساني كه به خدا و روز جزا اميد و تعلق خاطر دارند و خداوند را بسيار ياد مي‌كنند، معرفي كرده است.

اين امر صرفا محدود به آيات قرآن كريم نمي‌شود و با مراجعه به روايات و احاديث منقول از اهل بيت عصمت و طهارت(ع) نيز مشاهده مي‌شود كه آن بزرگواران از پيامبر اعظم(ص) به عنوان الگو و اسوه‌اي براي مومنين، ياد كرده‌اند، چنانچه اميرالمومنين(ع) كه خود پس از پيامبر، مصداق كامل اسوه حسنه هستند، در خطبه 159، پس از بيان عظمت خداوند متعال و اشاره به خوف و ترس از عذاب الهي، راه و رسم زندگي پيامبر اسلام(ص) را الگويي براي الگوطلبان معرفي و محبوب‌ترين بنده نزد خدا را كسي مي‌داند كه از پيامبرش پيروي كند و گام بر جايگاه قدم او نهد و پيروي از سيره پيامبر(ص) را مايه فخر و بزرگي براي كسي مي‌داند كه خواهان بزرگواري هستند. حتي پيروي از سيره رسول الله براي اهل بيت(ع) و خاندان آنان نيز، افتخاري بس عظيم بوده است.

حضرت سيدالشهدا(عليه السلام) در كربلا به حضرت زينب(س) فرمود: «لى وَ لِكلِّ مُسْلِمٍ بِرَسُولِ اللّهِ اُسْوَةٌ» سرمشق من و هر مسلمان ديگر، رسول خدا(ص) است. امام سجاد(ع) نـيز در سخنرانى خود بر اين نكته كليدى تصريح و تاكيد فرموده: «فَاِنَّ لَنا فى رَسُولِ اللّهِ اُسْوَةً حَسَنَةً» قطعا پيامبر خدا(ص) سرمشق نيكوى ماست.

فارغ از اين‌كه معرفي فردي در يك جامعه به عنوان اسوه و الگو، داراي چه كاركردها و نتايجي است، اين موضوع حائز اهميت است كه رسول الله(ص) داراي چه ويژگي‌هايي بوده است كه به‌عنوان الگوي كامل براي جهانيان معرفي شده است، لذا شناخت خصوصيات و ويژگي‌هاي فردي و اجتماعي آن رسول الله(ص) براي پاسداشت و پيروي از سيره آن حضرت(ع)، ضروري است.

نكوهش و مذمت دنيا، يكي از ويژگي‌هاي زندگي رسول‌الله است كه امام علي(ع) به آن اشاره و آن را به‌عنوان سرمشق و راهنمايي براي مردم معرفي مي‌كند.

امام علي(ع) در اين رابطه مي‌فرمايد: محمد(ص) دنيا را چشيد، دهان خود را از دنيا پر نكرد. بي‌اعتناترين مردم نسبت به دنيا بود. شكمش از همه گرسنه‌تر بود. دنياي خود را در اختيار محمد(ص) گذاشت، ولي آن حضرت(ص) زير بار دنيا نرفت.

امام علي(ع)، از ديگر ويژگي‌هاي رسول‌‌الله را، دشمني با دشمن خدا و ناچيز شمردن چيزي كه خدا آن را حقير مي‌پندارد، عنوان مي‌كند و مي‌فرمايد: اگر صرفا همين يك عمل را داشته باشيم {كه} آنچه را خدا و رسول خدا دشمن مي‌دارند، دوست بداريم و آنچه را خدا و پيامبر(ص) كوچك مي‌شمارند، مهم بدانيم، براي مخالفت با خدا و كناره‌گيري از دستور پروردگار كافي است.

امام علي(ع) با اشاره به اين‌كه پيامبر(ص) با نزديكان خود گرسنه به سر مي‌برد و با آنكه مقام و منزلت بزرگي داشت، زينت‌هاي دنيا از ديده او دور ماند، اين سوال را مطرح مي‌كند كه « آيا خدا با اين وضع، به محمد احترام گذاشته است يا وي را خوار و ذليل كرده است؟ اگر بگويد خدا به محمد(ص) اهانت نمود، دروغ گفته و بهتاني بزرگ به خدا زده است و اگر بگويد او را اكرام نمود؛ پس بداند خدا كسي را خوار شمرد كه دنيا را براي او گستراند و از نزديك‌ترين مردم به خودش، دور نگه داشت.

بنابراين كسي كه مي‌خواهد سرمشق زندگي داشته باشد، از محمد(ص) پيروي كند، راه آن حضرت را برود و كارهاي آن حضرت را ادامه دهد، اگر غير از اين راه را تعقيب كرد، از هلاكت در امان نيست.

چه بزرگ است منتي كه خدا با بعثت پيامبر(ص) بر ما نهاده و چنين نعمت بزرگي به ما عطا فرمود، رهبر پيشتازي كه بايد او را پيروي كنيم و پيشوايي كه بايد راه او را تداوم بخشيم.

منبع:جام جم انلاین