وَآتِ ذَا الْقُرْبَىٰ حَقَّهُ وَالْمِسْكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا ﴿٢٦﴾
و حقّ خويشاوندان و حقّ تهيدست و از راه مانده را بپرداز ، و به هيچ صورت اسراف مكن .«26» سوره ی اسرا
توضیح:به هنگام نزول آيه فوق ، پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) فاطمه (عليهاالسلام ) را خواند و سرزمين (فدك ) را به او بخشيد.اما سرزمین فدک پس از رحلت پیامبر هرگز به حضرت فاطمه «س» داده نشد و توسط خلیفه ها غصب شد.
